تا قبل از سال 1272 ش، صيادان محلي سواحلِ درياي خزر، در مقابل پرداختِ مبلغي به عنوان ماليات، اجازه صيد ماهي مي‏گرفتند. در اين سال امتياز صيد از طرف دولت ايران به يكي از سرمايه داران روسي به نام ليانازوف واگذار شد و اين امتياز تا زمان انقلاب روسيه ادامه يافت. از آن پس، دولت شوروي با پرداخت مبلغ پانصد هزار ريال در سال به دولت ايران، از شيلات بهره برداري مي‏كرد. پس از چند سال، اداره شيلاتِ درياي خزر به شركتي مختلط كه دو دولت در سرمايه گذاري و اداره آن سهيم بودند به مدت بيست و پنج سال واگذار گرديد. با پايان يافتن مدت قرارداد، همه اموال منقول و غيرمنقول شركت مختلط بين دو طرف تقسيم شد و شركت مزبور در دوازدهم بهمن سال 1331 ش ملي گرديد. ازآن پس، امور ماهي‏گيري و بهره‏برداري در كرانه‏هاي شمالي ايران به دولت ايران واگذار و سازماني به نام شركت سهامي شيلات ايران، مامور صيد و بهره برداري ماهي شد. در حال حاضر، شيلات داراي دو بخش با سازمان جداگانه است. يكي شيلات شمال كه مربوط به درياي خزر است و ديگر شيلات جنوب كه خليج فارس و درياي عمان را در اداره خود دارد.